Mehmet Acet’in bugünkü köşe yazısı şöyle;
Cumhuriyet Halk Partisi’nin ‘vitrin isimlerinden’ birini arayıp, “Cumhurbaşkanı adayınız kim olacak” diye sorunca, “Dur bakalım evvel ittifakın nasıl olacağı bir muhakkak olsun” yanıtını aldım.
Bu kelamların devamı şöyle geldi:
“İlk cinste herkes kendi adayıyla mı yarışa girecek? Yoksa bir çatı aday üzerinde anlaşılıp o denli mi seçime girilecek, evvel onun aşikâr olması lazım.”
Yazının ilerleyen kısımlarında, içinde sayılar geçen hesap kitap işleriyle karşılaşacaksınız fakat 2023 ve sonrası için son derece hassas datalar üzerinde duracağımız için ilginizi çekeceğini iddia ediyorum.
Öncelikle, CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun üç hafta evvel gazetelerin ‘bir kısmının’ Ankara temsilcileriyle yaptığı görüşmede sarf ettiği şu kelamlarına bakalım:
“Biz parlamenter sistemi savunuyoruz. Her parti kendi mutfağında hazırlık yapıyor. Şimdi bir ortaya gelip konuşmadık. Lakin bir ortaya gelinmeli, farklılıklar neler konuşulmalı. Geçiş çok uzun bir süreç de olmamalı. Bir-bir buçuk yılda cumhurbaşkanının yetkilerinin parlamentoya devredildiği güçlü parlamenter sistemi oluşturabiliriz.”
(Nedense kimse hatırlamıyor ya da hatırlatmıyor lakin Kılıçdaroğlu, Mayıs 2016’da durduk yere “Böyle bir başkanlık sistemini kan dökmeden bu ülkede gerçekleştiremezsiniz” halinde vahim bir açıklama da yapmıştı.)
GEÇİŞ PERİYODU DEMESİ ÜCRETSİZ, OLURU MÜMKÜN MÜ ONA BAKALIM
CHP başkanının üstteki kelamlarında dikkat çeken konu, “Çok uzun olmamalı” dediği bir ‘geçiş döneminden’ kelam etmesi.
Benzeri sözlerin muhalefet cephesinde yer alan öteki isimler tarafından da lisana getirildiğini biliyoruz.
Protokole bağlanmış bir geçiş süreci diyebiliriz buna.
Seçim öncesi, “Biz filanca filanca partiler, bu seçime şu adayla girip, kazandıktan sonra şu kadar müddet içerisinde parlamenter sisteme geçiş yapacağız” diyecekler.
Yeterlice kendini muhakkak eden hesap bu.
Pekala, meskende yapılan bu hesabın çarşıya uyması ne kadar mümkün olabilir?
Artık hesap kitap işlerine başlayabiliriz.
Bilindiği üzere mevcut sistemden parlamenter sisteme geçiş için Anayasa değişikliği gerekiyor.
Anayasa değişikliği ise, Meclis üye tam sayısının 5’te 3’ünün kapalı oyuyla mümkün olabiliyor.
Yani 600 milletvekilinin 360’ının kabul oyu ile sistem değişikliği teklifi referanduma götürülüyor.
Geçiş periyodunun referandumsuz olabilmesi içinse 400 oy gerekiyor.
Bu noktada mümkün senaryolar ortasından herkes kendi iddiasını yürütebilir.
Mevcut siyasi denklem içerisinde, bu türlü bir ihtimal ne kadar mümkün olabilir sorusu eşliğinde.
Mevcut siyasi denklemde varacağınız yer, çıkmaz sokaktan öteki bir yer olmayacaktır.
MEVCUT SİSTEMDEN DÖNÜŞ HİÇ DE KOLAY DEĞİL
Parlamentonun bugünkü aritmetiğine baktığımızda, AK Parti’nin 289, CHP’nin 138, HDP’nin 56, MHP’nin 48, ÂLÂ Parti’nin 36 sandalyesi bulunuyor.
Bir öbür deyişle Cumhur İttifakının 337 milletvekili, CHP-HDP-İYİ Parti’nin 230 milletvekili var.
Muhalefet cephesinin planının tutması için bu aritmetiğin tam bilakis dönmesi bile kâfi olmuyor.
En kestirmeden söylemek gerekirse, bu türlü bir hesabın tutması lakin AK Parti ile CHP’nin oy oranlarının yer değiştirmesiyle mümkün olabilecek bir şey.
CHP yüzde 40’ları aşacak, AK Parti yüzde 25’lerin altına düşecek.
Bunu ne kadar mümkün görüyorsanız, yeni sisteme geçiş de o kadar imkân dâhilinde diye düşünebilirsiniz.
Fuat Oktay’a Telekom iftirası fiyat mı?
Cumhurbaşkanı Yardımcısı Fuat Oktay, bir müddettir CHP ve CHP’ye müzahir medyanın maksadında. Bir mühlet evvel partinin ağzı en bozuk adamlarından biri olan Özgür Özel şöyle şeyler söylemişti: “Ülkenin başındaki en büyük atanmış! Cumhurbaşkanı Yardımcısı olmasaydın ya mahpusta olacaktın ya da insan içine çıkamaz duruma düşecektin.” Bazen bu türlü tehditler, bazen köşe yazılarıyla Fuat Oktay’ı karalamaya çalışıyorlar. Niye bu türlü bir cümle kuruyorum? Niçin, karalama, iftira üzere sözler kullanıyorum? Oktay’ın meydan okuyan açıklamaları ortada iken, bunu çürütecek rastgele bir argüman ortaya koyamadıkları için. Fuat Oktay, kendisini ilzam edecek bir durum şöyle dursun, Telekom’daki yolsuzluğa şahsen müdahale ettiğini söylüyor şu açıklamasıyla: “Anılan kümeye karşı hukuksal süreç, Türk Telekom İdare Heyeti Lider Yardımcısı olduğum Temmuz 2016/2018 periyodunda şahsen şahsım tarafından başlatılmıştır. Mukavelelerden kaynaklanan tüm hak ve yetkiler bu süreçte Hazine lehine kullanılmıştır. Buna dair evrak ve kayıtlar açıktır.” Bu bir meydan okuma değil mi? CHP ve müzahir medyası bu meydan okumaya karşılık teşkil edecek yeni bir gereç bulamazsa şayet, bu yaptıkları, daha evvel çokça örneğini gördüğümüz ‘Çamur at izi kalsın’ tavrından diğer bir mana söz etmez.
Yenişafak
Haber7
