Manisa’nın Sarıgöl ilçesinde yaşayan ve geçtiğimiz yıllarda ‘Yılın ahisi’ de seçilen Süleyman Camkıran, plastik eserlerin ortaya çıkmasıyla unutulmaya başlayan tenekecilik mesleğinin son temsilcilerinden birisi olarak ilerleyen yaşına karşın mesleğini aşkla yaşatmaya devam ediyor. Ortaokul birinci sınıftayken okulu bırakarak çırak olarak başladığı tenekecilik mesleğine nasıl başladığını anlatan Camkıran, “Ortaokul birinci sınıftayken okulu bıraktım. Berber olan merhum babam Mehmet Camkıran, beni 1966 yılında teneke ustası Tavaslı Yusuf Kısa’nın yanına çırak olarak verdi. Kısa müddette işi öğrendim. 17 yaşındayken kendi dükkanımı açtım.” dedi.
Tenekecilik mesleğinin son temsilcilerinden
Tenekecilik mesleğinin son temsilcilerinden olan Camkıran, mesleğinin vakte yenik düşmesinden ve el emeğinin yerini plastiğin almasından sıkıntı yanarak, “Eskiden bakraçlar, çamaşır leğenleri, soba, soba boruları, ibrik, su bardakları daima tenekedendi. Bilhassa kalın tenekeden yapılan çamaşır leğenleri ustalık isterdi. Tenekenin yerini plastiğin almasıyla el emeği, göz ışığı eserlere istek azaldı. Plastikle birlikte alışkanlıklar hatta kültür de değişti.” dedi.
Evvelce her gün kullanılıyordu şimdilerde antika oldu
Bir el leğenini dükkanında sergileyen teneke ustası Süleyman Camkıran, “Şimdilerde bu el leğenini bulmak mümkün değil. Artık gençler bunun ne olduğunu da pek bilmezler. Evvelden yemeklerden sonra konutun kızı bir ibrik, sabun ve havlu ile konutun büyükleri olan dede ya da babasına elini yıkaması için bu el leğenlerini getirirdi. Yani bu el leğeni, o vakitler lavabo görevi görüyordu. Artık ise bu el leğenleri antika olarak bu türlü duvarları süslüyor” diye konuştu.
“Biz de vakte ayak uydurduk”
Mesleğini yaşatmanın en iyi yolunun çağa ayak uydurmak olduğuna dikkat çeken teneke ustası Camkıran, “Şimdilerde tenekeciler olarak, kalorifer ve baca borularını yapıyoruz. Bacaların akmasını önlemek için tenekeler hazırlıyorum. Bu ortada gelen teneke ibrikleri, kovalar, ilaçlama tulumbaları, lüks lambalar olursa tamirini yapıyorum. Eskisi üzere artık çırak da bulamıyoruz. Kimse çocuğunu teneke ustası yapmak istemiyor. Bu durum beni üzüyor. Son nefesime kadar mesleğimi sürdüreceğim” dedi.
“Mesleğimi çok seviyorum”
İlerlemiş yaşına karşın, mesleğini çok sevdiğini söz eden Süleyman Camkıran, “İki çocuğum var. Bu meslek sayesinde onları yetiştirdim evlendirdim. Elim ayağım tutana kadar mesleğimi yapmaya devam edeceğim. Tenekecilik mesleğimin yanında eskilerde kullanılan kollu sırt tarım ilaçlama tulumbalarını da tamir etmekteyim. Mesleğimizi ilgi gösteren yok. Sarıgöl’de benim üzere birkaç kişi var. Bunların içinde en yaşlı olanı da benim.” diye konuştu.
Haber7
