Ahmet Hakan’ın bugünkü köşe yazısından ilgili kısım şöyle;
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın konuşmasının en kıymetli yeri, yeni anayasayla ilgili kısımdı. Bütünleştiricilik, birleştiricilik, farklılıkları zenginlik olarak görme, tüm farklılıkların kelam sahibi olması açısından…
Yedeklerin de asil olarak çalışacağını söyledi Cumhurbaşkanı Erdoğan… Erdoğan, bu yaklaşımıyla Erbakan Hoca’nın bir geleneğini ihya etmiş oldu. Erbakan Hoca, “Bizde asil-yedek olmaz, herkes asil üzere çalışır” sıkıntısı.
Kalabalık yeniden göze çarptı. Korona önlemleri ile bu kalabalık arasında kurulan irtibatlar niçin her keresinde gözden ırak tutuluyor, anlamıyorum. Bu durumun toplumun tedbirler konusunda şevkini kırdığı nasıl unutulur? Bu ortada belirteyim: Bir orta Emine Erdoğan’ın toplumsal aralık kuralını hiçe sayanları uyardığını fark ettim.
Ahmet Arınç’ı babası Bülent Arınç’la… Mücahit Birinci’yi babası Yavuz Bahadıroğlu’yla… Tanımlamaya şiddetle karşıyım. Babalara vefa ve hürmet temeldir fakat biricik şairimiz Ece Ayhan’ın da dediği üzere: “Oğullar, oğulluktan sessizce çekilmesini bilmelidir.” Oğulları, babalarla tanımlamak, ne bileyim, biraz fazla feodal kaçıyor!
Ekranda izlerken bir ara Sadık Albayrak’ı gördüm kongre salonunda. Maskesi olduğu halde tanıdım. (Bu ortada alakasız bir not: Gözlerden tanıyor insan… Maskeli olup da tanıyamadığım çok az insan oldu.) Birtakım sitelerde “dünür” falan denilip geçiliyor Sadık Albayrak’la ilgili olarak. Hiç de o denli biri değildir kendisi. Aklıyla, fikriyle, yazıp çizdikleriyle yıllarını vermiştir bu siyasi çizgiye…
Hürriyet
Haber7