Ekonomist Luis Crespo, “Karantinada geçen 22 hafta boyunca temel besin unsurlarının ve paklık eserlerinin nasıl iki, hatta üç kart arttığını gözlemledik. Venezuela’da Temmuz ayı enflasyonu yüzde 55 oldu ve yılın birinci 7 ayındaki toplam enflasyon yüzde 843’tü. Ülkede yaşanan hiperenflasyonun ana nedenleri olarak mali disiplinin olmaması ve likiditenin arttırılmasının yanı sıra döviz siyaseti ve yerli üretimin azalması gösterilebilir. Son 6 yılda yerli üretim yaklaşık yüzde 70 azalarak 40 yıl evvelki düzeyine düştü ve bugün Venezuela büsbütün ithalata bağımlı bir ülke” diyor.
İşyeri sahipleri pandemi boyunca her şeyin zamlandığını söylüyor, keza fiyatların dolara endeksli olduğu ülkede karantina başladığında bir dolar yaklaşık 77 bin bolivarken bugün dolar 300 bin düzeyine dayandı.
Toptancı Yorman Feliciano, “Venezuela’da pandemi sürecinde fiyatlar çok arttı. Bizim burada kullandığımız “bu duruma dayanacak bir cüzdan yok” tabiri durumu hakikat bir biçimde tanımlıyor. Karantina başladığından bu yana dolar 3-4 kat arttı. Lokal paranın bedelini yitirmesinden ötürü bugün birden fazla işyeri artık dolarla alışveriş yapıyor. Halkın alım gücü düşüyor ve beşerler bugün daha az satın alıyor, zira paraları yok. Benim satışlarım pandemi boyunca en az %60 azaldı. Örneğin ben pandemiden evvel haftada 3 çuval soğan satıyorken bugün bir çuval soğan satabiliyorum. Durum hakikaten zor” biçiminde konuştu.
Minimum fiyatın 3 doların altına düştüğü ülkede karantinayla birlikte alım gücü azalırken fiyatların artması dar gelirli yüzbinlerce ailenin mutfak masraflarını bile karşılayamamasına neden oluyor.
Emekçi Ruth Sosa, “Ben minimum fiyat artı kurul kazanıyorum, lakin karantinadan ötürü kurul alamadığım için aylık yararım 3 doların altına denk geliyor. Pandemi sürecinde fiyatlar dolar olarak da artıyor, bugün 1 dolara satın alacağınız şey, gelecek hafta 2 dolara çıkabiliyor. Yurtdışındaki akrabalarımız para göndermese karnımızı doyurmamız mümkün değil. Artık yalnızca mecburî gereksinimlerimizi satın alıyoruz. Örneğin evvelce meskene meyve satın alabilirken bugün alamıyoruz ya da evvelce kahvaltı için margarin ve peynir alabiliyorken bu ortalar yalnızca margarin satın alabiliyoruz “ dedi.
Ekonomik olarak en kırılgan kesitlerden biri de emekliler. Emekli maaşı 400 bin bolivarken, bir kilo soğanın fiyatı 450 bin bolivara, bir kilo kırmızı et ise 900 bin bolivara çıkmış durumda.
Giovanny Carriola, “Benim aylık gelirim yüzde 60 azaldı, fiyatlar da artınca biz maddi olarak hayli zorlandık. Elimizde para kalmayınca konuta yemek almak için sokağa çıktık ve konutumuzda kullanmadığımız eşyalarımızı satmaya başladık. Örneğin elimizdeki iyi durumda olan oyuncak, bisiklet üzere eşyalarımızı sattık. Ayrıyeten hükümet de (ayda bir poşet) besin yardımında bulunuyor (ancak kâfi olmuyor)” formuna konuştu.
Ulusal Meclis bilgilerine nazaran yılın birinci 7 ayındaki toplam enflasyon yüzde 843’ken maaşlara yalnızca yüzde 53 artırım yapılmış olması, halkın alım gücünün düşmesine ve pandemi sürecinde besin, beslenme, ulaşım ve barınma üzere en temel muhtaçlıkları bile karşılamada zorlanmasına neden oluyor.
Haber7
