Milat Gazetesi Müellifi Serdar Arseven, Fenerbahçe’nin yeni transferi Mesut Özil’in bilinmeyen kıssasını köşesine taşıdı.
Mesut Özil’in, “Futbolun Büyüsü ve Gerçekleşen Hayaller” kitabından kesitler sunan yazıda; yıldız futbolcunun Almanya’da yaşadığı kuvvetli çocukluk periyodundan, Alman Ulusal Grubu’nu neden seçtiğiyle ilgili çarpıcı kıssalar var.
İşte Serdar Arseven’in yazının çarpıcı kısımları;
Şimdilerde Türkiye’nin gündeminde olan Mesut Özil’in, bir çırpıda bitirilecek kadar akıcı ve sürükleyici olan “Futbolun Büyüsü ve Gerçekleşen Hayaller” adlı kitabını okuyunca…
Bizim jenerasyonların anlamakta zorluk çektikleri, daha doğrusu manaya eforu göstermeden yargıladıkları “Yeni Nesil”in tanımını buldum.
“Altın kafesten dışarı çık ve kendin ol!” diye haykıran bir delikanlı Mesut Özil.
“Rızıklarını” aramak için, uzun yıllar evvel Almanya’ya göçen vatan evlâtlarının torunu, çocuğu…
Bodrumunda farelerin cirit attığı bir konutta büyümüş…
“Bodrum merdivenlerinin en üst basamağında durup karanlığa bakıyorum. Trabzanın en üstündeki elektrik düğmesi kendimi bildim bileli bozuk.” diyor…
“Gri posta kutuları ezik büzük.
Dış duvarda numaramız bile yazmıyor. Rakamları muhtemelen birisi çalmıştır! (..) Ne olmuşsa olmuş, daha sonra birisi, konut numaramız olan 30 sayısını yeşil sprey boyayla duvara yazmış.”
*
“Bisikletimi almak için bodruma iniyorum. (…) Bu kadar makus kokuyor burası. Özellikle idrar kokusu var… Komşular buraya işiyorlar mı, yoksa koku burada sürüsüne rahmet yaşayan sıçanlardan mı geliyor, bilemiyorum.”
*
Mesut Özil, “Modern Batı”nın, kendisine “ekmek için” sığınan “göçmenlere” lâyık gördüğü “yoksulluğun” ortasında büyümüş bir çocuk, bir gençti.
Almanya’nın lisan, iz, yol bilmezleri…
Bütün maksatları, Türkiye’den birkaç apartman dairesi satın alabilmek ve dönüşte “kira gelirleriyle rahat edebilmek” olan anne, babaların birden fazla, “Almanca öğrenme” imkânına sahip değildi.
Mesut Özil’in söz ettiği üzere, “Yabancılarla Almanlar ortasında birlikte yaşamak diye bir şey yoktu. Birbirlerinden farklı yaşarlardı.”
Çocuklar, yaşadıkları ülkenin lisanını, ailelerinden değil, itilip kakıldıkları okul öncesi eğitim kurumlarında ve okullarında öğrenmeye çalışırlardı.
Mesut Özil, Almanca’ya çok geç başlamanın sorununu uzun yıllar boyunca çektiğini belirtiyor kitabında.
Ve, üzerinde etraflıca tefekkür edildiği takdirde “bugünü” anlamamıza yardımcı olabilecek şu cümleyi kullanıyor:
“Alman üzere düşünüyorum lakin Türk üzere hissediyorum!”
Türk Ulusal Ekibi mı, Alman Ulusal Grubu mı?
Mesut Özil, kitabında “Niçin Türk Ulusal Takımı’nı değil de, Alman Ulusal Takımı’nı tercih etti?” tartışmalarına da işaret ediyor:
“Almanya’da doğmuş olmama karşın yalnızca Türk pasaportum vardı. O vakitler, ikili vatandaşlık yoktu. Ortadaki fark çocukken beni ilgilendirmiyordu. (..) Lakin büyüdükçe ve büyük futbol mesleği yapma bahtım giderek daha bariz hale geldikçe bu mevzu hakkında düşünüp taşınmam gerekti.
Alman Ulusal Kadrosu için mi yoksa Türk Ulusal Ekibi için mi?.. (Oynamalıydım.)”
*
Aile fertleriyle, arkadaşlarıyla uzun uzun istişare ettikten sonra, Alman Ulusal Takımı’nda oynamaya karar verdiğini belirtiyor Mesut Özil.
Bunun için birinci yapması gereken, Türk Başkonsolosluğu’na müracaat edip, Türk Pasaportu’nu geri vermekmiş…
Babasıyla birlikte gittiği Konsolosluk’ta, görevlilerin “nefret dolu” bakışlarına ve engelleme teşebbüslerine muhatap olduklarını, işlerinin aksatıldığını, birebir yere uzun yollar kat edip ikinci defa gitmek mecburiyetinde bırakıldıklarını anlatıyor Mesut Özil.
“Bana o denli şeyler söylediler ki…” diyor;
“Gurursuz olmakla suçlandım, ihanetle, Türkiye’yi sevmemekle suçlandım. Ne büyük saçmalık!”
Bunları yaşadıktan sonra da Türkiye’den birilerinin daima olarak kendisini çekiştirdiğini, Türk Ulusal Takımı’nda oynamaya ikna etmeye çalıştığını anlatan Mesut Özil, sonrasında şunları söylüyor:
“Almanya için oynamaya karar vermiş olmam, Türkiye’yi kalbimde taşımadığım, başımda bitirdiğim, kendimi Türkiye’ye ve Türk İnsanı’na kapadığım manasına gelmiyordu.”
O manaya gelmiyordu…
Pekala, hangi manaya geliyordu?
Mesut Özil, bu soruya, en büyük başarısı Dünya Üçüncülüğü olan Türk Ulusal Ekibi yerine, Dünya Kupası’nı tekraren kazanmış Almanya Ulusal Takımı’nda oynamanın mesleği açısından çok daha iyi olduğu istikametindeki kanaatini belirterek karşılık veriyor.
Onun bu yaklaşımını isabetli bulanlar da, “Alman Ulusal Takımı’nda oynayan ve bu sayede Dünya Kupası kaldırmış futbolcular ortasına girmeyi, dünyanın en büyük kulüplerinde forma giymeyi başaran Mesut Özil’in yaptığı, Türkiye için de yararlıdır. Onun oradaki varlığı, Türkiye’nin ve Türk futbolcularının, teknik adamlarının reklamları açısından da çok faydalı olmuştur!” diyorlar.
Tartışmalı bir mevzu.
Mesut Özil, o günlerde Türk Ulusal Takımı’nı tercih etseydi…
Bugün, Türkiye’nin futbol gündeminin bir numarası olabilir miydi?..
Mesut Özil’in Alman Ulusal Takımı’nda oynaması, kendisinin ve Türkiye’nin futbol piyasası kıymetine, tanıtımına ne kadar katkı sağlamıştır, üzerinde düşünülebilir.
O’nun kitabını okuyanlar…
Mesela…
Real Madrid’deki “futbol kültürü” ve “bakış açısıyla”, Türkiye’deki “büyük” kulüplerin bu alanlardaki durumlarına dair “dikkat çekici” kıyaslamaları bulabilir.
*
Ben işin futbol istikametiyle fazla ilgili sayılmam.
Kitap, “Bugünün gençliğinin bizim nesillerden ne derece farklı düşündüğü”ne dair fikirler vermesi bakımından ilgimi çekti.
Gençliği manaya eforunu göstermeyenlerin “gençliğe sahip çıkma” pozlarının ne kadar “eğreti” durduğunu göstermesi bakımından da çok farklı.
Gençleri…
Yargılamamak lâzım.
Anlamaya çalışmak lâzım!..
(yazının devamı Milat Gazetesi’nde)
Haber7
