Selçuklu Uhud Camii eski İmam Hatibi Mehmet Çiçekdağ, bir müddettir tedavi gördüğü koronavirüs nedeniyle hayatını kaybetti.
Konyalılar toplumsal medya hesaplarından yaptıkları paylaşımlarda, ihlas ve samimiyetine şahit oldukları, alim, özü ve kelamıyla gerçek bir Mü’min olan sayın Mehmet Çiçekdağ hocaya rahmet diledi.
Memleket ailesi olarak merhum Mehmet Çiçekdağ hocaya Allah’tan rahmet, ailesi ve sevenlerine başsağlığı dileriz.
İşte Mehmet Çiçekdağ’ın Kara Harp Okulu’ndan imamlığa uzanan hayat hikayesi
Bu hafta farklı bir imam profilini taşıyacağız sayfamıza. 40 yıllık imam Hatip olan Mehmet Çiçekdağ’ın farklılığı yaptığı imamlığa olan aşkı, sıra dışı hareket ve telaffuzları, Kara Harp Okulu’ndan, imamlığa uzanan bir ömür hikayesinin olması. Arapça ve İngilizce bilen Mehmet Çiçekdağ’ın hayatı ve yaşadıklarına dair konuştuk. İbrahim ARICI: Hocam öncelikle sizi tanıyabilir miyiz? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: Ben Mehmet Çiçekdağ. 1960 yılında İsmil’de doğdum. Öncesine bakarsak dedem Hz. Mevlana’nın doğum yeri olan Afganistan Belh kentinden gelmiş. Hayat kıssasını anlatırken Dünyanın yarısından fazlasını gezmiş, 6 lisan bilen biri. Cumhuriyetin kurulduğu yıllarda, 30 yaşlarında bekârken Türkiye’ye gelmiş. Gezmesini seven biriymiş. İlim sahibi, beşerlerle iyi bağlantılar kuran bir profil. Çokta toplumsal bir insan. Ben biraz bu tarafıyla dedeme benziyorum. Sonrasında Ankara, Yozgat, Kırşehir taraflarında bulunmuş. Soyadı kanunuyla soy ismini de “Çiçekdağ” olarak almış. Sonrasında İsmilli biriyle tanışır. Hz. Mevlana’nın Konya’da olduğunu da bilince buraya gelir. 1974 yılında vefat eder. Biz 4 yaşlarında Çumra’ya geldik. Çumra’da birinci, orta ve liseyi tamamladım. Çumra Cumhuriyet Lisesi Matematik kolu mezunu ki çağdaş matematiğin birinci öğrencileriydik diyebilirim. Devletini ve milletini seven biri olarak ve hizmet edebilme hissiyle asker olmayı çok istiyordum. Üç arkadaşımla birlikte asker olmaya karar vermiştik. Liseden sonra Kara Harp Okulunu kazandım. İbrahim Arıcı: Askerlikten İmam Hatiplik sürecine nasıl gelindi? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: Askeri okullara o devirlere İmam Hatipliler alınmıyordu. Bende Lisenin matematik kolundan mezun olmuştum. Babamın vefatı ve annemin doğuştan görme ve işitme engelli olması ki Allah’a şükrediyorum bunun için. Allah Resulüne biri gelip sorar; “Ya Rasulallah bu dünyada en çok kime iyilik edeyim” Efendimiz “Annene” diye yanıt verince tekrar sorar “ondan sonra kime iyilik edeyim” efendimiz üç kere “annene” yanıtı verir ve 4. Sefer soruya “babana” yanıtını verir. Bu durumdan ötürü Kara Harp Okulundan ayrıldım. O periyotta olan 14 arkadaşım şuan Tüm general olarak vazife yapıyor. Geri döndük vardır bir hayır vardır dedik. Karaman’da İmam Hatip Lisesini bitirdim. 20’ye yakın bir fark dersleri vardı onları verdik ve 1 yıl üzere bir müddette tamamladık. Mezun olur olmaz İmamlık yapamazsınız tabi şimdiki üzere o periyotta de önemli imtihanlar var. Bizi gerek büyüklerimizden aldığımız derler ve gerekse de cami cemaatiyle iç içe olmamız bir alt yapı oluşturdu bizde. Birinci imam Hatipliğe Çumra Akminare mescidinde misyona başladım ve periyotta evlendim. Eşimde Kuran Kursu öğretmeniydi. 26. Yıldır da Aydınlıkevler Uhud Mescidindeki vazife yapıyorum. İbrahim ARICI: İMAM HATİPLİK BİR MESLEK MİDİR? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: Açıkçası İmam Hatipliği hiçbir vakit bir meslek olarak görmedim. Peygamberimizde bir imamdı. 4 Halifede imamdı. Parayla namaz kılınmaz, parayla Kur’an okunmaz. Devletin bana vermiş olduğu maaşı helal ettirebilmek için Camiimle, cami cemaatimle, mahallemle ilgilenip onların duasını alabilmektir benim önceliğim. İmamlığım boyunca 1 gün bile müsaade kullanmış değilim. Yanlış anlaşılmasın imam arkadaşlarımızın müsaade kullanmalarına karşı değilim yada yanlış demiyorum. Elbette ki haklarıdır. Yalnızca şahsi tercihimi kullanıyorum. Bizleri de güzel görsünler kardeşlerim. İbrahim ARICI: CEMATİNİZLE BAĞLANTINIZ NASIL? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: Misyona başladığım birinci yıllarda baktım ki mescitte cemaat yok. Millet kahvehanelerde falan. Gittim kahvehanelere. Orada bağlantısı kurduk. Onlarla hasbihal ettik. Sonraları cemaat gelmeye başladı. Sonrasında Uhud Camii’ne 1992 yılında camimizin temelinde geldim. Geldiğim günden bugüne cami etrafında 400 daire var. Hepsine ziyarete gitmişimdir. Mescide gelsin gelmesin ayırt etmeden ziyaretler yaptık. Hastalıklarda geçmiş olsun ziyaretleri, vefatlarda başsağlığı ziyaretlerini hiç aksatmadık. Şu hatıramı anlatayım. Burada misyona başladığımız birinci devirde bayram günüydü. Yanımda camimizin iki dernek yetkilisi arkadaşımla birlikte Birinci ziyaret ettiğimiz mesken de bir beyefendi çıktı. İnşaat halindeki caminin imamı olduğumu söyleyince farklı anladı. Dedi ki “benim yardık edecek vaktim yok.”
Tabi biz bayram vesilesiyle ziyaret ettiğimizi söyleyince eşiyle birlikte davet ettiler içeriye. “şekerimizde yok” dediler. “Şeker almaya da gelmedik” dedik. Yalnızca bayramlaşma için geldiğimizi söyledik. Tabi sonraki süreçte bu kardeşimiz sonraki gün geldi mescide yardımda bulunmak istediğini söyledi. Mahcup olmuş aşikâr ki. Yüzbaşı bir kardeşimizdi. Şunu tabir etmeye çalışıyorum. Biz cemaatimizle yada mahalle sakinlerimizle aşikâr vakitlerde değil, daima irtibat kurmaya çalışıyoruz. Mescitlerin yalnızca ibadet hane olmasından fazla toplumsal ömür haline gelmesini, birlikte kaynaşmanın sağlanmasını arzuluyoruz. İbrahim ARICI: Caminizde Ramazan ayı nasıl geçti? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: Ramazan ayı her Müslüman’ın yine heyecan duyduğu vakitlerdir. Ramazan ayında imsak vaktinin girmesiyle birlikte hatmi şeriflerimiz okundu, öğlen namazlarında tekrar vaazlar verildi, ikindi namazında hafız kardeşlerimiz mukabele yaptılar. Hayatımda en çok zevk aldığım anlardan biri de iftar ezanını okumaktır. O heyecanı anlatamam. İmamlık hayatım boyunca hiçbir vakit kaçırmadan ve inananlara orucu açtırmak büyük bir heyecan ve aşk benim açımdan. Tabi teravih namazları tekrar tıpkı heyecanla, tıpkı şevkle idrak edildi. Kadir gecesi her yıl olduğu üzere tekrar programlar yaptık. O güne özel yapılacak programı biz kapıya asıyoruz. Teravihle başlayan gece sabah namazına kadar devam ediyor. Tesbih namazları, teeccüd namazları vb. Bu yıl Büyükşehir Belediyemizin de katkılarıyla sahur yemeği ikram ettik Kadir Gecesinde. Efendimizin Ramazanda yaşadığı İtikaf bizim burada 26 yıldır devam ediyor. Son on gününde itikafa giriyoruz. Bizim bu manada bilhassa insan yoğunluğunun fazla olması nedeniyle camimizin yanında bayanlarımızın ve çocuklarımızın da istifade edebileceği bir külliye projemiz var. Gerçekleşmesi halinde burada ikamet eden kardeşlerimize büyük katkı sağlayacağını düşünüyoruz. Ramazan ayı sonrası bitmiş değil. Bayanlarımız yeniden sohbet, mukabele yapıyorlar, sabah hatmi şeriflerimiz devam ediyor. Bu yeni değil 26 yıldır Hamdolsun devam ediyor.300 kişilik bir cemaatimiz var artık. İbrahim ARICI: Ulusal basına da yansıdı, sabah namazına gelen cemaate çorba ikramı yaptığınız yazıldı. Nedir işin aslı? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: İmam Hatipliğe birinci başladığım yıllarda tabi heyecanlıyız. Aldığımız ilim, okuduğum tahsil, insanlara bunun anlatılmasının heyecanı var. Yaşamak ve yaşadığımı da cemaatime anlatmak dileğindeyim. Başta anlattığım üzere bunu anlatayım istiyorum etki etmiyor zira cemaat yok. Kahvehanelere, kumarhanelere gittim. Ayaklarına gittim yani. Bir gün Cuma hutbesinde bunu cemaate söyledim. Sabah namazlarında az kişinin olduğunu bunun çoğalması gerektiğini söyledim. Baktım rastgele bir değişme yok. Bir gün sabah namazında sala verdim. Tabi millet cenaze var diye ayağa kalktı. Köy yerlerinde malum birinin cenazesi varsa her işi bırakılır kimi cenaze işine, kimi mezarlığa koşar. Baktılar ki cenaze yok. Dikkat çektik tabi ve sabah namazlarında nispeten de olsa 10 -15 kişi cemaate katıldı. Baktık kim mescide gelmiyor gidiyorduk ikram yapıyor bir vesileyle gelmesini sağlıyorduk. Tabi kimseyi zorlamadan istekli olarak. Bu ortamda bir muhabbet, bir sohbet oluyor insanlarında bu güzeline gidince cemaate devam ediyorlar. Şunun için yapıyoruz. Allah Rasülü cemaatini yakın takip ederdi. Cemaate gelmediği vakit sorardı, arattırırdı. Rahmet ve şefkat peygamberi birtakım sahabenin gelmediği görünce çok kızar öylesine ki alnındaki damarı kabarırmış. Bu öfke Allah için tabi. Hz. Ebu Bekir efendimize namazı kıldırmasını ister, namazı da biraz uzatmasını söyler, kendisi de mescidin dışına çıkıp mescide gelmeyenlerin konutunu yakmak istediğini söylermiş. Kimsenin meskenini yakmadı elbette. Burada efendimizin sabah namazına ve cemaate verdiğini gösteren bir durumdur. Bu manada bizde onun yolunda gitmek için cemaatimizi mescide gelmelerini istek ediyoruz. Bizim ikram edeceğimiz çorbanın cemaatimizin gereksinimi yok. Yalnızca bir muhabbet oluşsun, kaynaşma olsun, kardeşliğimiz pekişsin istiyoruz. Çorba işin mazereti tabi. İbrahim ARICI: Günlük hayatınızda neler yapıyorsunuz? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: Her sabah namazdan sonra kesinlikle şehitliğe masraf dua ederim. Gerisinde Şems-i Tebriz-i Hazretlerine, oradan Hz. Pirin türbesine sarfiyat dualar ederim. Vakit zaman cemaatimle birlikte gideriz. İstisnasız her sabah yaparım. Mevlana türbesine gelenlere istekli rehberlik ediyorum. Mevlana Hazretlerinin hayatından ve menkıbelerini anlatıyorum. Malum bizde Hz. Mevlana üzere Afganistan’ın Belh kentinden gelmişiz (gülüyor). Biraz İngilizcem ve Arapçam var. Hamdolsun lisanımız döndüğünce bu manada hizmet etmeye çalışıyorum. Cami ve cemaatimle vakit geçirmeyi seviyorum. Günümün çoğunluğu onlarla geçiyor. İbrahim ARICI: Çocuğunuz var mı? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: 6 evladım var. Hepsi üniversiteyi bitirdi Hamdolsun. Onlar genelde öğretmenlik tercih ettiler. Kimi başladı, kimi atama bekliyor. İbrahim ARICI: Dünden bugüne cemaat profili olsun, cemaatin ehemmiyeti olsun bir gelişme yada değişme görüyor musunuz? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: Hamdolsun jenerasyonumuz bu manada iyiye hakikat gidiyor. Gençlerimizi mescitlerde görüyoruz. Son devirde gerek Diyanet İşleri Başkanlığımız “Cami ve çocuk” projeleriyle bu hususa kıymet veriyor. Birinci baştan şunu yapmamız gerekiyor. Çocuklarımızı mescitlerimize getirmemiz gerek. Artık çocukların koşuşturmalarına, oynamalarına alışmalıyız. Allah Resulü torununu alır secdeye gidince uzun vakit secdede kalırmış. Sahabe yeni bir vahyin geldiğini sanırmış. Efendimize sorunca çocuğun incinmemesini, oyununun bozulmamasını istemediğinden secdeyi uzattığını söyler. Çocuklara yaklaşımımız bu olmalı. Bu ortada Selçuklu Belediyemize de çok teşekkür ederim. “Güle oynaya mescide gel” projesi çocuklarımız tarafından çok ilgi gördü. 19 Haziranda başladı. Çocuklarımız 40 gün sabah namazına devam ettiği takdirde bisiklet armağan edilecek. Umarım bu proje Diyanet işlerimiz, müftülüklerimiz ve imamlarımızın da katkılarıyla daha geniş çaplı bir proje haline gelir. Bu çeşit hoş işlerin yalnızca belediyelerimizce değil mahalle sakinleri olarak bizlerde katkı sunmalıyız. İş adamlarımız sponsor olmalı. Daima birlikte jenerasyonumuzun daha hassas olmalarını ve mescide devamlılığı olmalarını sağlayabiliriz. İbrahim ARICI: Hocam 15 Temmuz’un değerli aktörlerinde biride hiç elbet imamlarımızdı. O güne gidecek olursak neler yaşadınız? neler yaptınız? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: Ben cep telefonu kullanmıyorum. Tabi yanlış anlaşılmasın teknolojiye karşı falan değilim. Gençler en iyi formda kullanmalı. Benimkisi bir tercih. O gün TV’de haberlere bakarken aklıma birinci olarak bir komplo olduğu geldi. Bu ülkede yaşayan, devletini bilen herkes bunun nasıl bir komplo olduğunu kesinlikle bilir. Çabucak mescide gittim ezan okumak için. Tevafuk olacak öbür cami vazifelisi imam arkadaşım Rasul Yetiş hocam geldi. Diyanet işleri Başkanlığımızın bütün imamlara bu formda bir talimatı olduğunu duyunca çok sevindim. Birinci işimiz ezan ve sala okumak oldu. İbrahim ARICI: Rastgele bir reaksiyon aldınız mı? Mehmet ÇİÇEKDAĞ: Mutlaka almadım. Tersine tüm mahalle sakinleri takdir etti. Ezan ve Salanın akabinde ben istiklal marşımızı okudum. Bayrak sevgisi, vatan sevgisine vurgu yaptım. Memleketimizin güç durumda olduğunu haykırdım. Bir anda mahalle sakinleri mescidimize akın etti. Camimiz doldu taştı. Sonrasında bilhassa gençleri meydana gönderdik ve biz sabah namazına kadar namazlar kıldık, tesbihatlar yaptık, Kur’an okuduk, dualar ettik. Burada bir devlet memuru olarak hareket edilemezdi. Kelam konusu vatandı ve vatan için herkes üzere bizde savunma yapmalıydık. Sabah namazı sonrası cemaatimle valilik önüne gittik. Rabbimiz ayetinde “Ey İman edenler; başınıza bir bela, bir musibet geldiği vakit Allahtan sabır ve namazla yardım isteyin” buyuruyor. O gün inanıyorum ki Allah’ın bu büyük millete yardımı vardı. Edilen duaların, kılınan namazların, okunan Ku’ran’ı kerimlerin hatırına bizlere rahmet elini uzattı. Rabbim bizlere bir daha bu acıları yaşatmasın.
Haber7
