Bilgi özgür olmak ister. İlk olarak 1984’te yapılan bu gözlem, interneti ve geleceği tahmin ediyordu. Verileri ve kelimeleri dijital olarak yeniden üretmenin hiçbir maliyeti yok ve bu yüzden onları tatminturan bir bolluğa sahibiz.
Bilgi pahalı olmak istiyor. Doğru zamanda doğru bilgi bir hayat kurtarabilir, bir servet kazanabilir, bir hükümet devirebilir. İyi bir ortam sağlamak için zaman, çaba ve para gerektirir.
Acımasızca bölünmeye yol açmadan, kütüphanecileri alarma geçirmeden, hatta avukatlar serbest bırakılmadan önce, bedava ve pahalı bilgi arasında son savaş hayırsever bir jestle başladı.
Brewster Kahle, amacı gütmeyen saygıdeğer bir teknoloji kuruluşu olan İnternet Arşivini yönetiyor. Covid pandemisinin o sefil, korkunç ilk gözlemciler, gözlemciler ve genel okuyuculara yardım etme fikri vardı. evi başka bir yerde bulunan geniş bir dijital kitap hazinesi olan Ulusal Acil Durum Kütüphanesini yönetme ve ona erişim bir esinti yaptı.
Bu iyilik muhteşem bir şekilde geri tepti. Dört yayıncı “kasıtlı toplu telif hakkı yönetimi” iddiasında bulundu ve dava açtı. Kazandılar. Cuma günü, yayıncılar ticaret odaları aracılığıyla arşivle telif hakkı olan tüm kitaplarını siteden kaldıracak bir anlaşmaya varacaklarını söylediler.
Amerikan Yayıncılar Derneği’nin başkanı Maria Pallante, “Önerilen karar, mahkemenin kesin sonuç tespitine uygun şekilde ciddi bir kitap niteliğindedir” dedi. “Bu konudaki yönetimi çok iyi hissediyoruz.”
Arşiv, kısıtlama verme değişiklikleri değişiklik olmasını beklediğini ancak tam kapsamın bilinmediğini düşündüğünü sessiz bir yanıt aldı. Arşiv oynatmade çalmase açıklanmayan bir mali ödeme de var.
Dava büyük bir öfke yaratacak ve mahkeme izni zorunluluğunu muhtemelen daha fazlasını yaratacak. Her iki tarafı da diğerini kötü niyetli düşünerek yürütüyor ve muhaliflerini, aklı dinlemeyen ve kültürünü yok etmek isteyen, iyi finanse edilmiş fanatikler olarak nitelendiriyor.
Bu karmaşanın içindekiler, dünyanın en iyi bilgilerinin içeriğini içeren kitaplar üreten olan yazarlar var. Bu merkezi role rağmen, büyük ölçüde güçsüzler – çoğu yazar için tanıdık bir konum. Duygular yüksek çalışıyor.
Altı bin yazar davayı bir dilekçede imzaladı ve bin isim davayı kınayan bir dilekçede. Amerika’nın Romantik Yazarları ve Amerika’nın Batılı Yazarları, yayıncılar tarafından bir brifinge katılırken, görev özelliklerini geniş çapta paylaşarak kamu kullanımına hizmet etmek olan 2.300 kişiden oluşan bir grup olan Authors Alliance, arşiv için bir brifing sundu.
Nadiren bu kadar büyütür, ancak ücretsiz ve pahalı, her türlü medya ve eğlenceye karşı sürekli olarak oynanan bir mücadeledir. Bazen öyle görünse bile, her iki taraf da sonsuz kadar üstün olamaz.
Formülasyonunun ilk geliştiren teknoloji vizyoneri Stewart Brand, “Daha fazla bilgi ücretsiz olduğunda, olası, rafine edilmesi, paketlenmesi ve pahalı hale getirilmesi için o kadar fazla fırsat var” dedi. “Ne kadar pahalıysa, ücretsiz hale getirmek için o kadar çok geçici çözüm var. Bu bir paradoks. Her iki taraf da diğerini doğru yönlendiriyor.”
Kültürel Bir Halat Çekme Savaşı
Tüm bilgilere evrensel erişim, erken internetin bir hayaliydi. Bay Kahle’nin (“lahana” olarak güreşilir) uzun süredir savunduğu bir fikir. Amerika Birleşik Devletleri Mart 2020’de durma noktasına geldiğinde bir fırsat gördü. İnternet Arşivi, kuşatılmış okuyucular ile kütüphanelerde ve sonuca kapatılan ciltler arasında geçici bir köprü olacaktır.
Öyle olmadı, biraz değil – acil durum kütüphanesi Haziran 2020’de kapandı – ve üç yıl sonra Bay Kahle kızdı ve hüsrana uğramaya devam etti. Bir parlak nokta vardı. Silikon Vadisi’nin başkenti San Francisco’nun Denetim Kurulu, dijital kütüphaneleri ve İnternet Arşivini bir araya getiren bir karar aldı.
Karar büyük ölçüde ayırttı, ancak mesaj tam olarak Bay Kahle’nin özellikle mahkemede pek başarılı olamadan iletmeye çalıştığı mesajdı. “Tüm kütüphanelerin hem dijital hem de basılı kitaplara sahip olma, bunları koruma ve sonuç verme konusundaki temel ilkelerini savundu” savundu.
62 yaşındaki kütüphaneci, arşivin bulunduğu batı San Francisco’daki eski Christian Science kilisesinde yakın zamanda yapılan bir röportajda, “Kütüphaneler yayıncılardan önce geldi” dedi. “Teliften önce buluştuk. Ancak yayıncılar artık kütüphaneleri koleksiyon ürünleri için müşteri hizmetleri departmanları olarak düşünüyor.”
Kütüphaneciler emanetçilerdir. Bay Kahle, kariyerini teknoloji alanında geride bıraktı, ancak geleceğin biraz daha geçmiş gibi davranmasını istiyor.
“Seni bir e-kitap için tıslıyorsam, o kitap sahibi olmalıyım” dedi. “Şirketler bir şeyler satarlardı. Medya şirketi artık bunun yerine onları kiralıyor. Sanki dokunaçları varmış gibi. Kitabı raftan alıp ‘Sanırım bu bende Kalacak’ diyorsun ve sonra dokunaç onu geri dikkat çekiyor.
Gerekli bilgiler bazı: Erkekler bir kitap satıldığında, telif hakkı yasasının “ilk satış” hükmü, yazar ve yayıncının o çocuğunun gideceği kaderi üzerinde hiçbir kontroln olmadığını belirtir. Yeniden satılabilir ve bir ödeme yapılmaz. Okuyucuların talep ettiği kadar koruma altına alma. Metindeki bilgi birikimlerini iz bırakmadan bırakmaktan akar. Dinler ve Devrimler bunun üzerine inşa edilmiştir.
Dijital yapılar sayesinde e-kitaplar çok daha farklı şekilde ele alınır. Yeniden satılamaz veya verilemezler. E-kitap vermek isteyenler bir kütüphane, telif hakkı sahibinden bir lisans satın almalıdır. Bu kayıtlar, birkaç okumayla veya bir veya iki yıllık dönemlerle sınırlandırılabilir. Her şey izlenir. Kütüphaneler hiçbir şeye sahip değildir.
İnternet Arşivi’nin pandemiden çok önce koruma sağlama programı, fiziksel kitapların taranmasını ve kontrollü dijital depolama verme adı verilen bir uygulama olan Açık Kitaplığı’nda okuyuculara sunucusunu düzenleme.
Her defasında bir okuyucu taranan her kitabını muhafaza edebilir. Kişinin veya ortaklarından birinin iki nüshası varsa, aynı ve iki Kütüphane okuyucusu muhafaza edilebilir. Arşiv, adil, telif hakkıyla korunan materyallerin alıntılanmasına ve alıntılanmasına izin veren geniş bir kanuni kavram ve ilk satış doktrinini yola çıkarak kendi e-kitaplarını yapmayı savundu: Kendi kitaplarıyla isteyebilirdi.
Manhattan’daki ABD Bölge Mahkemesinden Yargıç John G. Koeltl, zar atmak yok, diye yazdı. Mart ayında yayıncılar için özet karar verme kararı, pandemi kütüphanesinin çok çalıştırması geçti. Araştırma ve kültürel katılım için herhangi bir yöneticinin, yayıncıların kâr hanesine zarardan daha ağır bastığını söyledi.
İnternet Arşivi, teknoloji, eğlence ve medya kuruluşlarının halkının geniş bir kültüre erişimini sağlama işinde yeterli olup olmadığı konusunda artan endişeler anında mahkeme savaşını kaybetti. Örneğin Warner Bros. Discovery, sinema tarihi ve arka kalesi olan Turner Classic Movies kablo kanalını küçültmek istedi. Bir ortamle durduruldu.
Yeni teknoloji, talep üzerine iletildiği anlamı gelir, ancak tüm kültürler değil. Netflix yayınlarının DVD dizilerinde, aralarından seçim yapabileceğiniz yaklaşık 100.000 DVD vardı. Farklı bir ekonomiye sahip olan internet yayını, bunu yaklaşık 6.600 ABD başlığına indirdi. Çoğu çağdaş. 1940 ile 1970 yılları arasında Netflix’te yalnızca bir avuç film çekildi.
Geleneksel olarak, kendi geldiği gibi yaşama gücü yetmeyen, kaybolan Kütüphane, gömülen ya da zevklerimize uymayan kültürler için sığınaklar olmuştur. Ama bu şu anda risk altında.
New York Üniversitesi Teknoloji Hukuku ve Politikası Kliniği müdürü Jason Schultz, “Kütüphane koleksiyonlarının kalıcılığının yanında kalamayacağını” söyledi. “Platformlar e-kitapları sunmayamaya karar verirse veya yayıncılar onları raflardan çekmeye karar verirse, sahibinin mülkiyetindedir. Bu, plak şirketi lisansını sonlandırdığı için Spotify’da aranan şarkıların silinmesine veya filmlerin veya televizyon programlarının Netflix veya Amazon’da çevrim dışı olarak devre dışı bırakılmasına benzer.
Muzaffer yayıncılar – HarperCollins, Penguin Random House, Hachette ve John Wiley & Sons – Amerikan Yayıncılar Birliği aracılığıyla yorum korsan kaçındı. Yayıncılar grubu, davayla ilgili “düşüncelerinde” yalnızca yazarların yetiştirdiğini koruduğunu söyledi.
“Yayıncılık dünyası yazarlarımız bizim kahramanlarımızdır” dedi.
Yayıncılar derneği, arşivin pişmanlık duymadığını ve uzlaşmanın imkansız olduğunu söyledi: “Tartışmaları durdurmayı veya tartışmaya girmeyi reddetmeyi ve davayı açtıktan sonra çalıştırmayı hızlandırmayı seçti.”
Bay Kahle müzakereyi reddetmesini yalanladı. “Bize asla yaklaşmadılar – sadece dava açtılar” dedi.
Yayıncılar adına bir brifing sunan Yazarlar Derneği, Bay Kahle ve destekçilerinin, kişisel kitap sahiplerinin haklarını elinde bulunduran dijital çağda bir anlam ifade etmediğini kabul etmesi gerektiğini söyledi.
Lonca’nın CEO’su ve bir telif hakkı avukatı olan Mary Rasenberger, “Dijital, basılıdan taşınmaz, çünkü sonsuz sayıda kopyalanabilir ve korunamaz” dedi. “Birisi kendine kütüphane diyebilir, bir web sitesini kaydedebilir ve arşivin yaptığının aynısını yapabilirse, yazarların çalışmaları üzerinde kesinlikle hiçbir kontrol olmaz.”
Geleneksel kitaplıkları barındırır teşvik eder, ancak yayıncılar her zaman bunların satışa mal olacağından endişe ederler.
Bayan Rasenberger, “Çoğu yayıncı tamamen kâr odaklı değil” dedi. “Öyle durumu, kütüphanelerin e-kitaplara sahip olmasına hiç izin vermeyeceğini hayal edebilirsiniz.”
Yazarlar Ortada Kaldı
İnternet Arşivi, geçmişin web sayfalarına erişime izin veren Wayback Machine ile erişimi. Bay Kahle, dijital bilgi çevrelerinde uzun süredir yaşadıkları demirbaş, şevki aşık olan bir meraklı.
1990’larda İskenderiye Kütüphanesi’nden sonra Alexa adlı bir arama ve web analiz motoruyla bir bilgi girişimcisiydi. Amazon, Alexa’yı 1999’da 250 milyon dolara satın aldı, yıllar önce aynı isimde bir kişisel asistan çıkardı. Kahle Bey’in tüm dikkatini 1996 yılında kurduğu ve şu anda yüze en yakın çalışanı olan arşive verdi. Bağışlar, hibeler ve diğer kütüphaneler için yaptığı taramalarla desteklenmektedir.
Arşivin 25. yılını kutladığı 2021’de Kahle Bey, mega yolcuları internetin kaderinden bahsetti: “Bu bizim mecramız mı olacak yoksa onların mı? Kontrol eden küçük bir grup kuruluş için mi yoksa ortak bir fayda, bir kamu kaynağı mı olacak?”
Arşiv kripto kitap taramalarını koruyordu. Yayıncılar beğenmedi ama dava açmadı. Pandemi acil durum kitaplığını farklı kılan, frenlerin kaldırılmış olmasıydı. 10 kişi veya 100 kişi belirli bir kitabı okumak istese, hepsini bunu evvel’de yapabilirdi.
Bay Kahle, acil durum kütüphanesinin “küçük bir şehir kütüphanesinin düzeyi kadar olduğu” konusunda ısrar etti. “Bu her zaman kontrol altındaydı.”
Ancak kütüphanedeki kitapların genellikle düşük ücret alan ve bu ücretsiz bilgiden hiç yararlanmayan insanlar tarafından yazıldığını görmek için Twitter’a giren yazarlara öyle görünmüyordu.
Gençler için popüler kitapların yazarı olan Margaret Owen, Twitter’da 23 gönderiden oluşan bir yazıda, tartışmaya onlar için ıslık çalmaya gücü yeten ücretsiz kitap sunmanın, “tarihin bu taşıma, bizim için paramızı kırmak” olduğunu yazdı. hastane ve/veya cenaze faturaları.”
Yayıncılar, çoğu JD Salinger, Sylvia Plath, James Patterson, John Grisham ve Malcolm Gladwell gibi ikamet ettikleri yazarlara ait 127’den fazla kitap için dava açtı. Kitap başına 150.000 dolar tazminat istediler.
Bazı yazarların ikinci sahibi vardı. NK Jemisin ve Colson Whitehead, kritik tweet’lerini sildi. Geçen ay The New York Times tarafından tweetlerinin arkasında durup durmadığı geçen Bayan Owen, hesabını gizli yaparak yanıt verdi. Bir bilim kurgu yazarı olan Chuck Wendig, anın hararetiyle acil durum kütüphanesinin “korsanlık” olduğunu tweetledi. Haberlerde alıntılanmış, arşiv hayranları tarafından eleştirilmişti ve şimdi pişmanlıklarını dile getiren bir anlatım var.
Bay Wendig, davada hiçbir payın olmadığını ve bunu desteklemediğini söylüyor. Davacılardan üçü onun yayıncısı, ancak “bana çok az saygı duyuyorlar ve beni hiç dinlemiyorlar” diye bir blog yazısında yazdı.
Bazı yazarlar – genellikle hayatlarını kazanmak için yazılarına bel bağlamayanlar – davaya her zaman karşıydı.
“Her türden yazar, sürekli olarak dijital metinler riskine karşı savaşır; Merkezi Berkeley, California’da bulunan Authors Alliance, arşivi kullanılan kısa yazısında, pek çok okuyucu için, özellikle de genç okuyucular için, bir kitap izlenmemesini, onlar için fiilin mevcut olmadığını” diye yazdı. (Bay Kahle, sonucunun 25 üyeli verileri kurulunda yer alıyor ancak brifingde hiçbir rol oynamadı.)
Üçüncü bir grup yazar ise arşive karşı muhalefetlerini sürdürdüler ve hatta derinleştirdiler.
Çok şeytani bir gerilim yazarı olan Douglas Preston, kitapçı birkaç yıl önce Hachette ile bir anlaşmazlığa düşeceğinde, Amazon ve Jeff Bezos’a karşı yazı yazmanın bir kanadını hemen hemen tek başına yönetti. Yazarlar Derneği’nin eski başkanı Bay Preston, şimdi Bay Kahle’yi ve Bay Bezos’tan daha büyük bir rakip olarak görüyor.
Bay Preston, “Kapitalistler ve bencil olabilir ve gerçek kesinlikle dizginlenmeye ihtiyaç duyabilir, ancak bu noktadan gerçekten tehlikeli insanlar, ütopik vizyonlarını diğer herkesi empoze etmek isteyenler inananlardır” dedi.
Yazarlar, diye ekliyor, “telif kullanımını savunduğumuzda veya ‘bilgiyi özgür olmak ister’ hareketini geri püskürttüğümüzde, aşağılanmaya ve tacize maruz kalmaya maruz kalıyoruz. Teknoloji web sitelerinde bencil olduğumuz, Luddite olduğumuz, elitist olduğumuz söyleniyor.”
Bilgi Kolay Olmak İstiyor
İki taraflı anlaşmazlığa düşmesi pek çok nokta arasında, ülke genelinde kaç tane kütüphanenin telif hakkıyla korunan malzemenin taramalarını koruma altına aldığı var. Yalnızca birkaçı, yayıncılar diyor, İnternet Arşivini bir aykırı değer olarak resmediyor; Birçoğu, bunun geniş bir öngörü olduğunu savunan arşiv diyor.
Karl Stutzman, Elkhart, Ind’deki Anabaptist Mennonite Biblical Seminary’de kütüphane hizmetleri direktörüdür. Geçenlerde bir eğitim üyesinden, seminerin verdiği Etiyopya’daki bir sınıf kullanmak üzere 30 yıllık bir teoloji içeriğinden alıntılar talep etti. öğrenciler. Hiçbir e-kitap mevcut değildi ve yayıncıya yapılan bir sorgu hiçbir yere varamadı.
Geçmişte, kütüphane adil kullanımdan söz eder ve güvenli olan yazılım yoluyla taramalar sağlardı, ancak Mart ayındaki mahkeme kararından sonra Bay Stutzman, neye izin verildiğinin belirsiz olduğunu söyledi. Bir bölüm mü? İki? Bir taramayı kaç öğrenci görebilir? Elli? S ol?
Stutzman, “Telif hakkıyla ilgili mevcut meşru paradigmaları uygulamakla meslektaşlarımın gittikleri okumaları için şeylerde özgür akademikliğe sahip olmalarına izin vermek arasında kaldım” dedi. Daha fazla meşrubat berraklık olana kadar öğretmene, en iyisi olmasa bile lisanslanması kolay olan malzemeleri seçmeleri gerektiğini söylemeyi planlıyor.
Bu netlik, Bay Kahle’nin başvurmayı planladığını söylediği bir harcamadan olabilirdi. Bu arada, arşivde işler her gittiğimiz gibi. Ulusal Acil Durum Kütüphanesi tarihe karışmış olabilir, ancak Açık Kütüphane yayınının telif hakkı kapsamında birçok kitabını tarama sunuyor. Ödünçler, “kitapların tamamına alınabilirse”, tanımlanmamış bir terim olan bir kullanım veya iki haftalıktır.
Var olan bir parçayı kısaltmak gibi görünüyor.
Cuma günü yapılan anlaşma, 127 yazının arşivden çıkarılmasının çok kitap görevlileri, yayıncıların “tam katalogları” dediği her şeyi de çıkardı. Bunun tam olarak ne kadar kapsamı olacağına hakime bağlıdır.
Yayıncılar derneği ile arşiv arasındaki ayrı bir anlaşma, arşivin ticaret grubu üyesi olan herhangi bir yayıncının eşyalarını kaçırması için bir teşvik talebinde bulunulacaktır. Teşvik: Tekrar dava edilmemek.
Kişisel bilgisayar devriminin ilk yazılım tarihçilerinden biri olan David Bunnell, İnternet Arşivi’nden erişilebilen 1996 tarihli bir kitap, Bay Kahle’nin “zeki” ama “çok içe dönük ve kendisinden emin olmayan” biri olduğunu söyledi.
Bay Bunnell, “Bill Gates’in güvenine sahip olmanızı, dünyayı değiştirmedi” dedi.
Kahle Bey artık daha fazla kendindedir ve dünyayı değiştirmeyi oldukça kararlıdır.
Herhangi bir hatayı vermediği sorulduğunda, soruyu görmezden gelindiği ve geri döndürüldüğü takdirde geri döndü: “Keşke yayıncılar dava açmasaydı ama bu, kütüphanelerin kitap olan hazineleri satın alma, koruma ve verme konusunda karar vericinin ne kadar önemli olduğunu gösteriyor. ”
