- Kastamonu Cide doğumlu 89 yaşındaki Ahmet Karayel 1954 yılında eğitimini tamamlayarak astsubay olarak vazifeye başladı
- Çeşitli bölgelerde uzun yıllar misyon yapan Karayel 1974 yılında Türkiye tarafından Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin işgalden kurtarılması için gönderildi.
- Karayel’in kardeşi 69 yaşındaki Ferruh Karayel de bir müddet sonra Mersin’de deniz piyadesi olarak eğitim aldıktan sonra Türkiye’nin KKTC’ye düzenlediği operasyona katılmak üzere Ertuğrul Gemisinde Havancı olarak KKTC’ye gitti
- Bir müddet sonra kardeşinin şehit olduğu haberini alan Ahmet Karayel gittiğinde kardeşini sağ olarak görüyor ve hayatının şokunu yaşıyor.
Kastamonu’nun Cide ilçesinde dünyaya gelen emekli astsubay 89 yaşındaki Ahmet Karayel, 1954 yılında eğitimini tamamlayarak astsubay olarak vazifeye başladı. Erzincan, Hasdere, Kars, Mersin ve İskenderun’da astsubay olarak vazife yapan Ahmet Karayel, son olarak 1974 yılında Türkiye tarafından Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin işgalden kurtarılması için başlattığı gayrete katıldı. Karayel’in kardeşi 69 yaşındaki Ferruh Karayel de, Mersin’de deniz piyadesi olarak eğitim aldıktan sonra Türkiye’nin KKTC’ye düzenlediği operasyona katılmak üzere Ertuğrul Gemisinde Havancı olarak KKTC’ye gitti. Bir müddet sonra kardeşi Ferruh Karayel’in şehit olduğuna dair haber alan Ahmet Karayel, kardeşinin naaşını almak için tugaya gitti. Tugayda kardeşini sağ olarak karşısında gören Ahmet Karayel, büyük şaşkınlık yaşadı. İsim benzerliğinden ötürü kardeşinin şehit olduğunu düşündüğünü söyleyen Ahmet Karayel, Kıbrıs Barış Harekatında faal olarak kardeşi Ferruh Karayel ile birlikte vazife aldı ve omuz omuza çaba etti.
Şehit olduğunu düşündüğü kardeşini görünce şok oldu
Kardeşi Ferruh Karayel ile omuz omuza çaba ederek KKTC’nin kurtarılmasında vazife alan Ahmet Karayel, Kıbrıs Barış Harekatı’nda başından yaralanarak gazi oldu. Harekatın sona ermesiyle Ahmet Karayel, emekliliğe ayrıldı. Askerlerle Kıbrıs’ta keşif yaptıklarını belirten Emekli Astsubay Ahmet Karayel, “Bu sırada 3’üncü taburun bulunduğu yere kadar geldik. Askerlerden bir tanesi benim burada abim var dedi. Onu bir göreyim dedi. Geldik askerin ağabeyini bulduk. Asker gönderip ağabeyini çağırdı. Bizde bu sırada bekliyoruz, sohbet ediyoruz. Gelmiş benim karşıma hiç haberi yok. Sonra baksana abin gelmiş dedi komutanın birisi, sonra Ferruh uyandı, boynuma sarıldı. Ben kardeşimin Kıbrıs’ta olduğunu biliyordum lakin hiç karşılaşmamıştık. Ferruh isminde bir askerin şehit olduğunu söylediler bana. Ben de şehit olanın kardeşim olduğunu sanıyordum. Naaşını almayı düşünürken kendisiyle karşılaştım. Birbirimize sarılıp uzun mühlet ağlaştık. Daha sonra iki kardeş biz, Kıbrıs’ta çatıştık, değişik vazifeler aldık” dedi.
Pusuya düşürüldük fakat hayatta kalmayı başardık
Kıbrıs’ta şehitleri ve yaralıları ziyaret etmeye gittikleri sırada ormanda pusuya düştüklerini anlatan Ahmet Karayel, “Ormanda yolda ilerken bizleri sardılar, 10 kişi falandılar. Çantaları çadırlarda bırakmıştık, yanımızda silahlarda yoktu. Lakin tabancalar gerimizdeydi. Sağa sola bakışırken ne yapalım diye düşünürken muahedeye çalışıyoruz. Şunu sen al, bunu ben alayım gibisine konuşuyoruz. O anda bizim uçaklar güya bizleri görmüş üzere alçaktan uçuş yaptılar, onlarda havaya bakınca bizler tabancaları çekip orada adamları öldürüyoruz. Bu formda kendimizi kurtardık” diye konuştu.
İngiliz bayanın verdiği bilgiyle hayatta kaldık
Girne’de mayın araması yaptıkları sırada İngiliz bir bayanla karşılaştıklarını anlatan Ahmet Karayel, “Yanımda üç tane asker vardı. Üç askerde öteki bir arkadaşın yanındaydı. Biz yolda mayın aramaya başladık. Yolda mayın ararken bir tane İngiliz bayanı yolda elinde bakraç ile rampayı çıkmakta zorlanırken gördüm. Bende askerlere şuna yardım edeyim diyerek gidip yanına bakraçlarını aldım ve zirveye kadar çıkartıverdim. Bizimde mayın arayacağımız bölge İngiliz bayanın konutunun yanından geçiyor. Bakraçlarını meskeninde kadar bıraktım, bayan bundan çok mutlu kaldı ve bizlere ayran ikram etti. Lakin bayan bizlere eliyle işaret ederek nereye gidiyorsunuz diye soruyor. Bizde bir sağ yol var, birde sol yol var. İki yol üstte ana yola birleşiyor. Bayan bize daima sağ yoldan gidip diyor ancak bizinde sol yoldan gitmemiz gerekiyor. Arkadaşlar bu bayan herhalde bir şey biliyor, casus falanda olabilir, biz tekrar sol yoldan gidelim dediler. Bizler tekrar mayın aramaya başladık. Ben bayana güvendim sağ yoldan gittim, arkadaşta sol yoldan gitti. 100 metre ilerledikten sonra ateş altında kaldılar, bizler ise taşlar vardı kendimizi o denli koruduk. Ateş 10 dakika devam etti, biz tekrar mayın aramaya devam ettik. Bizim askerler gelmeyince gidip baktık hepsi şehit olmuşlar. O gece Yunan birlikleri gizlice o zirveye çıkarma yapmış ve bayanın oturduğu konutun yanından geçmişler. Bayan onları gördüğü için bize o yüzden sağ yoldan gitmemizi söylüyormuş. Ben, o bayan sayesinde hayatta kaldım fakat maalesef arkadaşlarımı kaybettim” formunda konuştu.
Çanakkale Savaşını cetlerimiz, ayaklarında çarıklarla kazandı
Çanakkale Savaşını babalarının ayaklarında çarıklarla kazandığını söyleyen Karayel, “Çanakkale’de şimdiki üzere bolluk yoktu. Ayaklarda çarıklar vardı, kıtlık vardı. Çanakkale’de bu biçimde gayret edildi. Lakin yeniden Türk milleti, cüret örneği gösterip bağımsızlığını kazandı. Babam, Çanakkale’de misyon aldı. Bizlere anılarını anlatırdı. Çok zorluklarla kazandıklarını söylerdi babam Çanakkale Savaşını. Allah’a çok şükür Türkiye hamasetli bir millet. Çanakkale Savaşına çok sayıda Cide’den evlatlarımız gitmiştir. Ellerine kına yakmışlardır, tüm ilçemizin yiğitleri Çanakkale’ye gitti fakat bir daha da geri dönmediler, hepsi şehit oldular” tabirlerini kullandı.
Karşımda abimi görünce boynuna sarılıp ağladım
1974 yılında İskenderun’da vatani vazifesini yaptığı sırada Mersin’e görevlendirilen ve burada deniz piyadesi olarak eğitim alan 69 yaşındaki Ferruh Karayel, eğitimin tamamlanmasıyla birlikte Türkiye’nin başlattığı Kıbrıs Barış Harekatına katılmak üzere Ertuğrul Gemisinde Havancı olarak KKTC’ye gönderildi. Kıbrıs Barış Harekatında yaralanarak gazi olan Ferruh Karayel, şöyle konuştu: “Biz devamlı havan mevziisi kazıyorduk. Bir gün iki arkadaşımız bizim bulunduğumuz yere geldi. Çabucak kürekleri bırakıyorsunuz toplanma alanlarına gidiyorsunuz dedi. Senin abin gelmiş dedi, seni görmek istiyor dedi. Kumandana, ‘Benim abim var Kıbrıs’ta. Hem de kıdemli astsubay başçavuş’ dedim. ‘Kürekleri bırakın çabucak arkadaşı alın toplanma merkezine gidin’ dedi. Toplanma bölgesine geldik. Kumandanlar toplanmış, sohbet ediyorlar. Ben natürel ki ağabeyime bakıyorum sanki hangisi diye. Oysa abim benim karşımda duruyormuş. Ben selam verirken tüfeğimi de düşürdüm, ondan sonra ağabeyime sarıldım, nasıl ağlamışım. Gözlerimden yaşlar pınar üzere aktı.”
Haber7
