Nazizmin yenilgisinden bu yana, Almanya’nın kendi grupları bir şekilde “barış”ı desteklemeye ve deyiminin uzlaşması olduğu bir Avrupa ve Atlantik ötesi güvenlik düzenine entegre olmaya adadı.
Rusya’nın Ukrayna’daki savaşı şimdi Almanya’yı Avrupa’daki yeri, Rusya ile ilişkisi ve askeri güç kullanımı hakkında onlarca yıllık olarak yeniden düşünmeye zorluyor.
Almanya, savaş sonrası ekonomisini ucuz Rus enerjisi üzerine inşa etti ve ticaretin kuruluşuna inanarak, yönetim rejimleri bir şekilde yumuşatarak Orta ve Doğu Avrupa, Kaldıraç Birliği ve Çin ile sözde apolitik ticaret yaptı.
Rusya’nın Ukrayna’yı işgali tüm bunları meydan okudu. Bu, Almanya için siyasi olduğu kadar sinir bozucu bir şok oldu ve Rusya’nın Egemenlik gölgelerinin çoğunun gölgesi oydu; başkan Vladimir V. Putin; ve aniden savaş halinde olan bir Avrupa’da Almanya’nın rolü.
Yön bozma hiçbir yerde, Almanya’nın Ukrayna’ya mükemmel ana muharebe deposu Leopard 2’yi gönderme veya diğer ülkelerin bunu yapmasına izin verme konusundaki isteksizliğinden daha belirgin olamaz. Bu tutum, Almanya’yı tecrit etme ve rakiplerini çileden çıkarma riski aldı. Ukraynalılar, en önemli, Almanya’nın beklediğinin, bu baharda beklenen bir Rus saldırısını durdurma veya engellemeyi engellemenin yayılmasını oluşturduğunu söylüyor.
Almanlar mücadelesinde ezici bir zorluk Ukrayna’yı bitirirken, tank gönderme safhasında gözlem, II. Kamuoyu yoklamaları, Almanların bakışlarından tanktan çıkmak istemediğini gösteriyor.
Amerikan Almanya Konseyi Başkanı Steven E. Sokol, “Almanların buradaki isteksizliği tek oldu kelimeyle özetlenebilir ve bu tarih” dedi. Rusya, Polonya ve Ukrayna’ya sahip bulunarak, “Almanlar bir saldırgan olarak değil, bir ortak olarak görülmek istiyor ve Alman silahlarının geçmişinde olarak milyonlarca insan için kullanılan yere silah teslim etme konusunda özel bir hassasiyetleri var” dedi. “İnsanlar, ön saflarda Alman silahlarının bu nesilleri insanları için korumak istemiyor.”
Oxford’daki St. Antony’s College’da Almanya ve Avrupa tarihçisi olan Timothy Garton Ash, Almanların kayıtlarının derslerini yanlış yorumlamanın riskli taşıdığını söylüyor. “Eskinin ölü olduğunu düşünen ve yeninin henüz doğmadığı Almanya’nın konumu derinden karışık” dedi.
Gerçekte de, Şansölye Olaf Scholz’un geçen yüzyılın başında Almanya için bir “Zeitenwende” veya tarihi bir dönüm noktası ilan etmesine rağmen, hükümet ve ülkenin ordusunu inşa etme yolunda mücadele etti. Bay Garton Ash, Ukrayna savaşının demokratik Almanya’da ciddi bir tartışmaya yol açmış olmasına karşı mücadeleye henüz bitmediğini söyledi.
Savaş Durumu
- Askeri Yardım : Almanya’da toplanan Batılı savunma görevlileri, Ukrayna’ya muharebe tankları görüşmeleri konusunda anlaşmaya varamadı. Başkan Volodymyr Zelensky’nin savaşı bir sonraki aşama için çok önemli olarak nitelendirdiği bu, Kiev’in hızla silah alma umutlarına bir darbe oldu.
- Helikopter Kazası:Bir helikopter, Kiev’in bir banliyösünde bir ateş topunun içinde düştü, Bay Zelensky’nin kabinesinin bir üyesini ve bir düzineden fazla kişiyi öldürdü ve Ukrayna’nın savaş süresine bir darbe indirdi.
- Dnipro : Ukrayna’nın merkezindeki bir şehirde bir apartmanda düzenlenen Rus saldırısı, savaşın başlangıcından bu yana cephe hattından uzaktaki siviller için en saldırılardan vardı. Saldırı, Moskova’nın savaş suçlarıyla itham edilmesi yönündeki çağrıların yenilenmesine yol açtı.
Sonuç olarak, şansölyeyi eleştirenlerin bu kriz anında Bay Scholz’un aşırı çekingen gördüğü olarak gördüğü şey. Güvenlik Münih Konferansı başkan yardımcısı Boris Ruge, kafa karışıklığının özellikle Bay Scholz’un mevcut hükümet başkanlığını yapan merkez sol Sosyal Demokrat Parti’nin içinde dile getirildiğini söyledi.
Ama işin içinde siyaset de var. İktidar yerleşiminin en büyük üyeleri olan Sosyal Demokratlar ve Yeşiller, Bay Scholz gibi parti liderlerinin görmezden gelemeyeceği güçlü pasifist kanatlara sahipler.
Bay Ruge, “Scholz iç siyaseti de düşünmek zorunda,” dedi. “Strateji ve siyaset meselelerinde, Sosyal Demokratların çoğu pasifisttir ve onlara dikkat çekmesi gerekir.”
Yeşiller ve Sosyal Demokratların pasifist kanatları saysa, Bay Scholz bir sonuca kadar üç partili bir yerleşim yerine, beş partili bir yerleşime liderlik ediyor. Ve Moskova’ya daha yakın olan eski Doğu Almanya’da Sosyal Demokratların çok sayıda seçmeni var.
, sadece Almanlar arasında değil, Batılı tanklarla savaşı tırmanmanın, savaşın gidişatını temelden değiştirmeden sadece ölümleri ayrıca artıracağı endişeleri var.
Berlin’deki Alman Marshall Fonu’ndan Thomas Kleine-Brockhoff, Alman seçmenlerin liderlerinin her zaman “sözde barışmaya zorlamalarını, en son harekete geçmelerini veya bir içeriğindeda hareket etmelerini” istediğini söyledi. “Bu senin savaş çığırtkanlığını yapmadığını, askeri bir birlikleri zorlamadığını gösteriyor.”
Bay Scholz’un açık modeli, yavaş hareket etmek, (NATO rakiplerinin kızgınlığına rağmen) seçmenlerini denemeye çalışmak ve Alman görüşünü bunun gerçekten uzlaşmaya ikna edildiğinde sonunda tankları göndermeyi kabul etmesini sağlamak. Rusya’yı müzakereye zorlayarak daha yakın.
Yaklaşım, Ukrayna’daki savaş harcamalarının adlarının çoğunun yaşlı Almanlara ve hatta onları çevreleyen bir ülkede dinleyerek büyüyen gençlere ait olduğu bir ülkede, tarihsel belleğe hem saygı duyma hem de tarihi hafızanın etrafındakileri dolaşma girişimidir.
“Azovstal’ı neden koruyorlar?” diye sordu Bay Kleine-Brockhoff, Mariupol’da Rusların savaş sırasında aylarca patlattığı devasa çelik fabrikalarına ait bulunarak. “Azovstal’ı en son kim işgal etti? Almanlardı” dedi.
“Burada yaşı büyük olan herkes ölüme gitmek ne olduğunu bilir. İsimler onları tanıdığı geliyor. Oraya tank mı gönderiyorsunuz? Vay. Oraya obüs mü gönderiyorsunuz? Pek çok yaşlı insan için bu hala zor” dedi. .”
Elde edilen anılar, koruma Birliği’ne karşı bir savaşla ilgili. Ancak 1989’da Berlin Duvarı’nın yıkılmasından sonra bile, Almanlar yürüttülüklerini, Nazilerin daha da fazla insanı öldürdüğü Ukrayna ve Beyaz Rusya gibi diğer yeni Sovyet sonrası ülkelerle değil, ardıl devlet olarak Rusya’yla sınırlamadılar. Alman Uluslararası ve Güvenlik İşleri Enstitüsü. “Sovyetler Birliği’ne o kadar çok zarar verdiğimiz ki, bunu bir daha yapamayız diyoruz ama Rusya ile eşitliyoruz ve Ukrayna’nın en olumsuzunu yaşadığımızı unutuyoruz.”
Bay Scholz’un Sosyal Demokratları, aynı zamanda Alman endüstrisi için çok karlı olduğu kanıtlanan ve tüm o ucuz Rus enerjisini Sağlayan Orta ve Doğu Avrupa’nın Sovyet işgali içindeki uluslarına erişimleri olan “Ostpolitik” tarafından şekillendirildi. Bay Scholz’un 1980’lerin sonunda yaptığı bir konuşmada Bay Garton Ash’in söylediği gibi, partinin çoğu “barışın askeri mülklerinin sağlanamayacağı inancı” tarafından yönlendiriliyor.
“Dolayısıyla, kendi Zeitenwende’sine giden yolunu düşünmesi ve belirli bölgeleri savaşında Ukrayna’da kalıcı bir barışa giden en kısa yol ve ehven-i şer olabileceğine inanması çok zor” dedi.
Bu bakış açısıyla, “Almanya, özgür ve egemen bir Ukrayna’yı savunmak ve Putin’in canice terör savaşını sona erdirmek için daha geniş bir Avrupa tepkisini sürmek konusunda benzersiz bir tarihsel sorumluluğa sahip.”
Maryland Üniversitesi’nde Alman ve Avrupa tarihi uzmanı olan Jeffrey C. Herf, birçok Alman’ın Nazilerin tutumu veya ticari ilişkilerle değil, yalnızca askeri güçle yenildiği gerçeğini bastırdığını söyledi. “Tatmin ve onun tehlikeleri, uyguladığı bu dersler, Scholz’un ortaya çıktığı siyasi dünyada modası geçmiş durumda” dedi.
Aynı zamanda, Almanya’nın Moskova ile yapısınıdır süren ilişkinin bir saplantı yürüttüğünü söyleyen Bay Garton Ash, “Ukrayna’ya karşı bir körlüğe yol açan Rusya’ya hayranlık ve korku ve buna paralel olarak nükleer savaş kalkanına yol açıyor” dedi. ”
Bu, Bay Scholz’un yalnızca ABD’nin de tank üretimi durumunda tank sağlama amacının kapsamlı anlatımıdır, bu nedenle Rusya, Berlin’i suçlayamaz. Bir Alman kararının – yalnızca Leoparları belirleyenle sınırlayıcılarıp, aynı zamanda ihracatlarına da izin verme – nükleer silah kullanan bir Rusya tarafından tüketilmesini istiyor, bu çatışmayı yürüten olarak sona erdikten sonra birçok Alman’ın iyi pazarlamalarını yapmak istediği bir Rusya.
Bay Scholz ve yardımcıları, Almanya’nın savaş halindeki bir ülkeye silah gönderme yönünde kendi tabusunu yıkarak ve Ukrayna’ya üçüncü en büyük askeri yardım bölümünü göndererek göndererek çok şey yaptıklarını savunuyorlar.
Geçen ay bir röportajda, Bay Scholz’un genelkurmay başkanı Wolfgang Schmidt, şansölyenin rolü, onlarca yıllık pasifizme alışmış bir nüfusta yeni bir dış politikaya yayılmayı azaltma olarak talimat verdi.
Schmidt, “Bütün siyasi partilerin uzun süredir devam eden geleneği – bırak savaşı, çatışma bölgelerine silah bile yasaklanması – Şansölye Scholz tarafından tamamen değiştirilip yine de geniş bir halk desteği aldı” dedi. “Her zaman tüm eylemlerimizle onları sürdürebileceğimizi ve bunun için tek seferlik bir şey olmaması, toplumu ve ürettiğimiz insanlar bir arada tutabileceğimizi her zaman harcamaya çalışıyoruz.”
Sosyal Demokratları koruyan Bay Benner, rakiplerin baskısı ve savaşın dehşeti gözünün önündekilerin peşinden gideceğini söylüyor. Scholz gitme şimdi tam derse, halkın çevresini alabilir diye düşünüyorum” dedi.
Tankı tuttuğundan yana olan Alman politikaları, Almanya’nın “tek başına gitme” direnişinin artık onu tecrit etme riskini taşıdığını söylüyor. Muhalefetteki Hristiyan Demokratların başkan yardımcısı Johann Wadephul, Bay Scholz’un dayanışma tartışmasının rakiplerinin ricalarıyla çeliştiğini söyledi. “Şansölyenin reddi ve Almanya’nın teslim etmemeleri aslında ‘tek başına gidiyor'” dedi.
Şu anda Alman Dış İlişkiler Konseyi’nde görev yapan eski bir Alman generali olan Heinrich Brauss, Ukrayna’da Rusya’yı yenmenin Almanya’nın dışına çıktığı için, Ukraynalıların Avrupa’nın kurtuluşu için savaştığını savundu. Alman huysuzluğu Alman reddine dönüşürse, bunun için Almanya’nın itibarı için felaket olacağına dair uyardı. “Ve NATO’da bir düşman olarak Almanya’ya olan güveni önemli ölçüde azaltacaktır.”
Brüksel’den Steven Erlanger ve Berlin’den Erika Solomon bildirdi. Lara Jakes, Roma’dan hizmetlerine katkıda bulundu.
